Tıp fakültesi birinci sınıf öğrencisi Aleksandra Hussain başkalarına yardım etme yolundaki engelleri nasıl aştığını anlatıyor. 

Alexandra Hussain’i tıp fakültesine uzanan yolculuğunda teşvik eden şey kurum bakımı altında geçen çocukluğuydu. 

O ve küçük kız kardeşinin bir doktora muayene olduğu nadir anlar, bir kurumdan diğerine geçtikleri zamanlardaydı. Düzenli sağlık kontrolleri ve rutin bakım, hayatının bir parçası değildi.

“Bu tür eşitsizliklere maruz kalınca, herkes için sağlık hizmetlerini iyileştirecek ilaçlar bulmak konusunda isteklendim” dedi.

Rutgers Robert Wood Johnson Tıp Fakültesi’nde birinci sınıf tıp öğrencisi olan Aleksandra Hussain, başkalarının esin kaynağı bulmasını sağlamak için engelleri aşma hikayesini anlatıyor.

Hussain’in ebeveynleri göçmendi: Annesi Polonya’dan, babası ise Pakistan’dan Amerika Birleşik Devletleri’ne taşınmışlardı. Aile, Hüseyin’in babası sınır dışı edilmeden ve annesini kendisini ve küçük kız kardeşini bir başına büyütmesi için yalnız bırakmadan önce, kısa bir süre Elizabeth’teki evlerinde birlikte yaşadı.

Hüseyin’in annesi Polonya’da bir hemşireydi, ancak Amerika’da yalnızca temizlik ve bazı geçici işler yapabiliyordu. Kirayı ödemek ve geçimlerini sağlayıp karınlarını doyurmak gittikçe zorlaşınca, aile yemeklerin çoğunu çorba evlerine giderek temin etmeye başladı. 

‘’Annem bana ve kız kardeşime bakmak için her zaman elinden geleni yaptı. Mücadele ettiğimizi bilmeme rağmen, çorba evlerine gittiğimiz zamanlarla ilgili Sadece güzel anılarım var. Çalışanlar benim ve kız kardeşimin kıyafet ve oyuncak seçmemize izin verirlerdi. Sıcacık bir yerdi burası.” 

Sonunda annesinin çabaları yeterli olmadı. Yedi yaşındaki Hussain ve beş yaşındaki kız kardeşi Gloria annelerinin bakımından alındı. Nihayetinde, kızlar sekiz farklı kuruma ve bir kadın sığınma evine yerleştirildi.

Hussain 11 yaşındayken, annesi ölmekte olan kendi annesine bakmak için Polonya’ya döndü. Bu sürede, her iki ebeveyni de ülke dışındayken, kurum bakımında yaşamaya devam edecekleri kesindi, bu yüzden Hüseyin’in birincil endişesi kız kardeşinin iyiliği oldu. Hüseyin bu sorumluluğu ciddiye aldı ve şefkatli bir avukatın rehberliğinde hem kendisi hem de kız kardeşi için kendilerini müdafaa etmeyi öğrendi.

Bu deneyim, Hüseyin’in kendisi için daha iyisini elde etmeye daha da fazla odaklanmasına yardımcı oldu. Okul, onun tedirginlik veren gerçekliğinden mükemmel bir kaçış yoluydu. 

Hüseyin, kendisini bölgede tutmaya çalışan öğretmenleri ve müdürünün sağlam tavsiyeleri sayesinde nerede yaşarsa yaşasın Belleville, New Jersey’de aynı lisede kaldı.

14 yaşında, lisenin kozmetoloji programına kaydoldu ve bu program Nutley’de bir kuaförde işe başlamasını sağladı. Newark’ta bir kurumda yaşıyordu ve otobüse binerek salona gitmesi gerekiyordu, ama buna değiyordu. Patronu onun en büyük destekçilerinden biri oldu. 

“İyi bir iş ahlakına sahip olmanın, bir zanaat öğrenmeye devam ederken konuşkan ve profesyonel olmanın ne kadar önemli olduğunu öğrendim. Salondaki deneyimimi tıp alanına benzetiyorum çünkü müşteriler birçok yönden hastalar gibidir. Her iki sektör de sürekli gelişiyor ve her zaman üstünüzdeki insanlardan bir şeyler öğreniyorsunuz. “

Hussain üniversite masraflarını karşılama umuduyla salonda çalışmaya devam etti. Neyse ki birçok yerden burs alabildi ve bu da ona Seton Hall Üniversitesi’ne gitme fırsatı sunmuş oldu.

Kuaför salonundaki akıl hocası ve patronunun “zor olanı aramak ve başkalarının yapmaktan korktuğu şeyi yapmak” tavsiyesini takiben Hussain biyoloji dalında okumaya karar verdi çünkü zor olan buydu. İşe yeni başladığında, kurum bakımı altındayken ulaşamadığı sağlık hizmetinin nasıl birşey olduğunu fark etti.

“Yaşadığımız kurumları her değiştirdiğimizde, yeni bir yere yerleştirilmeden önce fiziki muayene için acil servise gitmemiz gerekiyordu. Bakım alma konusundaki tek deneyimim buydu. Doktorların bana nasıl olduğumu sormaları tamamen yabancı bir durumdu.”

Tıp fakültesi arayışı, RWJMS üyeleri Seton Hall’u ziyaret ettiğinde başladı ve tamamlandı. “Okul hakkında daha çok araştırma yaptım ve düzenledikleri her etkinliğe katıldım. Burası her ziyaretimde evim gibi hissettirdi. Olmam gereken yerin burası olduğunu biliyordum.”

Hussain kadın hastalıkları ve jinekoloji alanlarında uzmanlaşarak yetersiz hizmet alan topluluklara bakım hizmeti ulaştırmayı planlıyor. Yönünü ileriye çevirse de geçmişine yüz çevirmiyor.

“Hayatta bir amacım olduğunu biliyorum ve karşılaştığım tüm zorluklara gelecekteki hastalarımla daha iyi bağ kurmanın bir yolu olarak bakıyorum. Doktor olduğum zamanları dört gözle bekliyorum. Evsizler topluluğuna yardım edeceğim, devlet koruması altındaki çocuklara şefkatle davranacağım ve çorba evlerinde herkese saygı ve haysiyetle yaklaşarak hizmet edeceğim.

Ayrıca hikayesinin, aşılmaz gibi görünen zorluklarla karşı karşıya kalanlara ilham bulma fırsatı sunacağına inanıyor.

Hussain, “Başarılı olmak gibi bir sorumluluğum olduğunu anladım ki bir gün koruma altındaki çocuklarla konuşarak hikayemi onlarla paylaşıp, geleceklerinin çok parlak olduğuna dair umutlarını yeşerteyim” dedi. “Geçmişimizin bizi tanımlamadığını ve hepimizin kendimiz için parlak bir gelecek yaratma yeteneğine sahip olduğumuzu başkalarına anlatmanın ne kadar önemli olduğunu anladım.”

“Aynı zamanda, geçmişimizi unutmamak, azim ve dayanıklılığımızı her daim yansıtmak önemlidir ve benim için geçmişim başkalarına yardım etme tutkumu tetikleyen şeydir” dedi. “Umarım hikayem başkalarını da cesaretlendirir ve onların da yapabileceklerini fark etmelerini sağlar.” 

 

Bu yazı Şeyma Erdevir tarafından Hayat Sende Derneği adına Türkçeye kazandırılmıştır.

Yazının orijinal linkine ulaşmak için tıklayınız.

Hayat Sende’nin pozitif toplumsal dönüşüm çalışmalarına destek vermek için tıklayınız.