Bu makale, yetiştirme yurdunda ‘olgunlaştırmak’ ya da ‘özgürlüğüne kavuşturmak’ için insanlara yardım etmeye odaklanan programlar ve politikalara karşı doğal olarak eksik bir yaklaşımın olduğunu öne sürer. Bu programlar 40 yıl kadar eskiye dayanır ve çocuk bakımına karşı neden güç odaklı ve istikrarlı bir yaklaşım ile mutabık olamayacağının sebebini açıklar. Yetiştirme yurdundaki genç insanlar için doğru istikrar ile çocukları hakkındaki bu makaleyi okuyan birçok kişi tarafından kullanılmayan programları ve kelimeleri yürürlükten kaldırma önerisiyle sonuçlanır.
GİRİŞ
1983’te ABD Çocuk Bürosu yaşça büyük gençleri koruyucu bakımdan sorumlu yaşama geçmeye hazırlamak için amaçlanan federal bir şekilde yatırım yapılan (eğer ilk değilse) araştırma projelerinden birine yatırım yaptı. Birçok evlat edinilen gencin kovulduğunu ya da çoğu genç insanın (muhtemelen bu makaleyi okuyanlar dahil) çocukluktan ve ergenlikten, genç yetişkin yaşamına geçmek için ve güvenli, korumacı ve dayanıklı olan bağları devam ettirmek için attığı adımları nadiren deneyimledikleri korumanın dışında bırakıldığını açıklayan ‘Adım Atan Proje’ olarak adlandırıldı. Adım Atan Proje’nin buluntuları “ABD Çocuk Bürosu Kuruluşu, Günümüz Çocukları’nda” tanıtıldı. Dergi 1997’de yayımdan kaldırıldı ama yetiştirme yurdundaki gençliği özgürlüklerine kavuşturmak için yardım eden programlar ve kanunlar, yetiştirme yurdundaki gençliğin yeni nesline etki etmeye devam ediyor.
2010’da Fostering Families Today (Günümüzün Koruyucu Aileleri) koruyucu bakımdan, hayallerini gerçekleştirmek için yeterince koruyucu faktör olmadan ve yanı sıra çok fazla risk faktörü ile ‘büyüyen’ yetiştirme yurdundaki genç insanlar için olumsuz istatistiklerin devamını sağlayan yetişkinliğe geçiş hakkında bir makale yayımladı. Araştırmalar birçok insanın –özellikle travma geçirmiş ya da hasta olmuş kimselerin- 18 yaşında yetişkin hayatının gerçeklerinin üstesinden gelmek için donanımlı olduğunu gösterir. ‘Olgunlaşmak’ sadece güvenli, korumacı ve dayanıklı ilişkilere sahip olma anlamına gelmez aynı zamanda, büyük ihtimalle lise diplomasına sahip olmama, işsiz ve aşağı olma, evsizliği, yoksulluğu deneyimleme, plansız hamile kalma, kaçakçılık için risk altında olma, yetişkin suçlu sistemine girme anlamlarına da gelir. “ Çocuk ve Yetişkin Psikiyatri Hemşireliği dergisinin yayımınından ‘2008’de, Risk Altında Kırılgan Bir Toplum’ “
Federal ve bağımsız yaşam programları bu sonuçları kısaltmak için tasarlandı. Bu programlar özerklik ve yetişkinliğin büyük mücadeleleri için hazırlanmada yardım etmeyi umuyorlar. Onlar; mesleki/eğitimsel iş başlangıç ve konut başlangıç masrafları için ödemeler gibi geniş bir yardım yelpazesi sunar. Bu programlar aynı zamanda sendika aidatları, araç gereçler, üniformalar, iş kıyafetleri, meslek okulu ya da üniversiteler için fon sağlayarak günlük yaşam ve meslek beceri sınıfları da sunar. Onların yapmakta başarısız oldukları şey genç insanları, önemli bir ihtiyaç olan kalıcılığa bağlamak. Bu, taahhütte bulunacak, ilişkideki devamlılığı sağlayacak, yasallığı sağlayacak, yetiştirme yurdundaki bir önceki genç tarafından güzel bir şekilde belirlenen sosyal statüyü sağlayacak en az bir yetişkin sahip olma anlamına gelir. –Regina Louise, ‘Somebody’s Someone’ın yazarı.
Yetiştirme Yurtlarının Hedefleri ile Uyuşmama
Yetiştirme yurdunun hedefi çocuklara güvenli, korumacı ilişkiler sağlamak, aileleriyle onları tekrar birleştirme ya da bir ömür sürdürme maksadı olan diğer ilişkilerle onları bağlamak amacıyla çocukların gelişimsel ihtiyaçlarını karşılamaktır. Çocuk yardım sistemi daha küçük çocuklar için bu hedefe ulaşmada daha başarılı olduğunu gösteren bir tarihe sahiptir, ama devamlılık, bazı noktalarda yerleştirmesi daha güç olduğu düşünülen daha büyük çocuklar ya da gençlik için daha zor olmuştur. Bu, çocuk refahı uzmanlık alanı tarafından bulunan en açık ‘kurbanı suçla’ ifadesidir. Çocukların yerleştirilmesi zor değildir; güvenli, korumacı aile bulması zordur. ‘Süreklilik İçin Zorunlu Gereklilikler’ makalesine göre bu durum, çocukların yetiştirme yurtlarına nazaran, ailede yetişmesinin daha iyi olduğuna doğru bir şekilde inanılırsa, sorumluluğu kurumlara ve ajanslara yükler.
Bağımsız yaşam programları süreklilik için bir plan değildir. Herkes yetişkinliğe geçiş için bazı becerilere ihtiyaç duyar ama bu beceriler insan ilişkilerindeki ihtiyaçların yerine konulmamalı. Yetiştirme yurdundaki genç insanlar, son varış yeri olarak bir bağımsız yaşam programına katılımla yaşayan topluma geçiş için hazırlanmamalı. Daha doğrusu; Onlar gelişmelerine yardım edecek korumacı yetişkinlerle olan bağlantılara ihtiyaç duyarlar.
Güç Tabanlı Dil ve Alternatif Yaklaşım
Yetiştirme yurdundaki gençlik üzerine yazılan edebi yazınların bazıları çelişkilidirler ve çocukların genellikle yanlış bir kehanet olan ‘bağımsız ve kendi başına yaşama’ fikri için hazırlandığına işaret ediyor. Alternatif programlar, çocukların ailelerinden ayrı olmalarını önleme üzerine ilk odaklananlar olur. Bu, mümkün olan en geniş ölçüde kaliteli aile koruma servisleri sağlayan, ihmal etme ve kötüye kullanımı azaltan stratejiler gerektirir. Bu stratejiler ekonomik mücadelelerin ve madde kullanımının, kurumsal ırkçılığa ek olarak önemli unsurlar olduğunun farkına varmalı.
Çocuklar ayrılmak zorunda kaldıklarında, onların katıldığı aileler, kayıp ve travmaları iyileştirmek için bazı bağlantılara, kaynaklara ve becerilere sahip olmalı. Çocuklar birer nesne olmadıkları için ‘yerleştirmek’ yerine ‘katılmak’ sözcüğünü not edin.
Amerika’nın Çocuk Refahı Liginden, Çocuk Koruma ve Travma Bilinçli Bakımındaki Üyeler. Bu; 24 saat bakım sağlarken, evlat edinen ailelerin bilişsel ve akademik gelişimleri destekleyeceklerinin, sosyal becerilerin gelişmesine yardım edeceklerinin, cinsiyet ve cinsel ifadelere de saygılı olacaklarının garantisini içerir. Kaynak aileler, çocuklar ve onların biyolojik aileleri arasındaki olumlu ilişkiyi desteklemeliler.
Yetiştirme yurdundaki her iki çocuktan biri geçiş çağında olduğu ve bunlardan yalnızca beşte biri evlat edinildiği için, bu ilişkileri desteklemek esastır. Takım çalışması, ‘travmayı azalt, takım çalışmasını arttır’ mantrasını kullanarak çocukların aileleri ve hizmet sağlayıcılar arasında gereklidir. Bu durum sadece ajanslar; iyileştiren, değerlendiren, seçen, eğiten, sürdüren, “GURUR Uygulama Modeli”ne göre; çocuk koruması ve travma bilinçli bakımındaki çocukları, takım üyeleri ve ortakları olarak evlat edinen aileleri destekleyen bir uygulama modeline sahip olduklarında meydana gelecek. Bu uygulama modeli Ulusal Sosyal Hizmet Uzmanları tarafından önerilen etik prensipleri ( yeterlik, itibar, dürüstlük, ilişkilerin önemi, hizmet ve savunma) işlenen, deneyimlenen ve eğitilen yetenekli bir çocuk refah işgücü içermeli. Başka bir deyişle; ailelere ve güçle, beceriyle ve hizmetlerinde, bakımlarında çocuklar için hiçbir kesilmeyi garanti altına almaya gerek olmayan desteklerle çalışan çocuk refahı personellerine ve ailelere verir. *
Sosyal hizmet mesleği güç odaklı bir yaklaşımı vurgular. Bu; bireylerin, ailelerin ve toplulukların zorlukları ve ihtiyaçları (zayıflık değil) varken, herhangibir pozitif değeri ilk önce tanımak esastır. Bunlar ilişkiler, kaynaklar, yetenekler, bilgi ve ağlar olabilir. Çocuk refahında, güç odaklı kelimeler ve ifadeler bize çocuklara ve onların saygıyla, şerefle davranılmayı hak eden ailelerine hizmet ediyor olduğumuzu hatırlatır. Sosyal hizmetler, güç odaklı kelimelerin yanı sıra yetiştirme yurduna bağlı etiketler hakkında güçlü duygulara sahip olan genç insanları da savunur. Bir gencin dediği gibi, “ Ben bir etiket değilim, ben bütün hayatı etiketlenen biriyim ve her zaman bununla savaşıyorum.”
Hadi “büyümek”, “özgürlüğüne kavuşmak” ve “değişmek” kelimelerini sorun olmaktan çıkaralım. Bu; taklit programlar ve uydurma kelimelerle onlara vaat, devamlılık, yasal ve sosyal statü sağlayan ailelere sahip olan korumadaki gençlerin ve çocukların haklarının yerine geçecek uygulamalar, programlar ve politikaların soyut bir başarısızlığıdır. Bu senenin başlarında, ‘Adım Atan Proje’ raporunu yayımladıktan 34 yıl sonra, yetiştirme yurdundaki 20-21 yaşlarında bir grup genç, “İlham Alınan Bir Dünyada Yaşamak: Yetiştirme Yurdundaki Gençliğin Görüntüsü ve Sesi”ni yayımlaması için tahsis edilen avukat, araştırmacı ve yazar, Dr. Monique B. Mitchell, ile çalışma deneyimine sahip oldu. Onlar, ilham alınan bir dünyada nasıl yaşanılabileceği üzerine 300 sayfadan fazla olumlu bakış açısı öneriyor. Hadi ilham alınmasına yardım edelim. Biz onların özlem ve ilhamlarının farkına varmaya borçluyuz.
Bu yazı, Hayat Sende Derneği için Emine Toptaş tarafından aşağıdaki bağlantıdan Türkçe’ye “Gayriresmi resmiden üstündür.” ilkesiyle çevrilmiştir.Metnin kontrolü ise Zeynep Nur Efe tarafından yapılmıştır. Yazının orijinal linkline ulaşmak için tıklayınız.
Siz de Hayat Sende’ye bağışta bulunun, koruma altındaki çocuk ve gençlerin hayatlarına umut olun. Bağışlarınız için tıklayın.
